خشونت‌های محیط کار علیه پرستاران شاغل بیمارستان‌های آموزشی خرم‌آباد و رفتارهای مقابله‌ای آن‌ها در وقایع خشونت‌آمیز

  خشونت‌های محیط کار علیه پرستاران شاغل بیمارستان‌های آموزشی خرم‌آباد و رفتارهای مقابله‌ای آن‌ها در وقایع خشونت‌آمیز     رضا حسین آبادی [1] ، شورانگیز بیرانوند [2] ٭، خاطره عنبری [3] ، حشمت حیدری [4]     تاریخ دریافت 15/02/1392 تاریخ پذیرش 13/04/1392     چکیده   پیش زمینه و هدف: خشونت محیط کار به عنوان یک معضل بهداشتی در حرفه پرستاری مطرح است. این پژوهش با هدف تعیین میزان مواجهه پرستاران با انواع خشونت‌ها و واکنش‌های مقابله‌ای آن‌ها در وقایع خشونت آمیز انجام شده است.   مواد و روش کار : این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی بود که کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی شهر خرم آباد در سال 1390 به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. پرسشنامه استفاده شده در پژوهش شامل سؤالاتی در رابطه با مشخصات فردی، شغلی، شیوع چهار نوع خشونت شغلی (فیزیکی، کلامی، نژادی و جنسی)، واکنش‌های مقابله‌ای پرستاران و عوامل مستعد کننده خشونت محل کار بود. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم افزار SPSS16 و آمار توصیفی میانگین، فراوانی مطلق و نسبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته‌ها: نتایج نشان داد بیشترین نوع خشونت اعمال شده علیه پرستاران خشونت کلامی بود که به ترتیب از جانب بیماران یا همراهان آن‌ها (5/78%)، مسئول مافوق(2/46%) و همکاران درمانی(1/43%) اعمال شده بود و کمترین میزان خشونت از نوع جنسیتی بود. مؤثرترین واکنش مقابله‌ای فراخواندن نگهبانی بود و بسیاری از واکنش‌های مقابله‌ای استفاده شده توسط پرستاران بی تأثیر یا کم تأثیر بود.   بحث و نتیجه گیری: یافته‌ها نشان دهنده شیوع بالای خشونت علیه پرستاران و استفاده پرستاران از واکنش‌های مقابله‌ای ناموثر بود. لذا توسعه برنامه‌های آموزشی با هدف توانمندسازی پرستاران در مدیریت وقایع خشونت آمیز ضروری است.   کلید واژه‌ها: پرستاری، خشونت محل کار، خشونت شغلی، رفتاری‌های مقابله‌ای     مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره یازدهم، شماره پنجم، پی در پی 46، مرداد 1392، ص 362-351     آدرس مکاتبه: خرم آباد، کیلومتر 4 جاده خرم آباد- بروجرد، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، تلفن: 6200140-0661     درمانی و یا حتی گوش دادن به سخنان بیماران نیستند . بسیاری از این بیماران به دلیل ترس از مضایقه مراقبت و درمان مناسب از جانب پزشک جرئت سرزنش و شکایت از وی را ندارند. در این میان پرستاران به عنوان قشری از درمان که در خط اول تماس با عموم مردم قرار دارند مورد سرزنش قرار گرفته و قربانی می‌شوند( 4 ). ساعات کار طولانی، شلوغی بیمارستان، درخواست‌های مکرر بیماران، نیاز بیماران به توجهات اختصاصی و قرار گرفتن مکرر در معرض رفتارهای خشن و تهاجمی گاهاً منجر به واکنش‌های عصبی و غیر منطقی پرستاران و همین طور بیماران و همراهان می‌شود طوری که زمینه اعمال خشونت   مقدمه خشونت شغلی پدیده‌ای پیچیده و در عین حال یک معضل جهانی است که شیوع آن پیوسته در حال افزایش است( 1 ) به طوری که توجه بسیاری از مدیران، سازمان‌های دولتی، قانونی و مراکز علمی را به خود جلب کرده است( 2 ). خشونت در همه مشاغل وجود دارد با این حال برخی مشاغل ازجمله پرستاری بیشتر در معرض خشونت قرار دارند(3). امروزه افزایش توقعات بیماران و خانواده‌هایشان به حدی است که آن‌ها به دنبال آنچه خودشان درمان مناسب می‌پندارند، هستند و پزشکان نیز چندان علاقمند به دادن اطلاعات صحیح در مورد بیماری و روند درمان، پیشنهاد گزینه‌های Email: [email protected]   [1] مربی، کارشناس ارشد پرستاری، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان   [2] مربی، کارشناس ارشد پرستاری، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان (نویسنده مسئول)   [3] استادیار، دکترای پزشکی اجتماعی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان   [4] مربی، کارشناس ارشد پرستاری، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان